Nie pytaj co jest w muzyce

która mnie zdobywa

po prostu uderza w sedno

uwielbiam z nią odpływać

uśmiechem maluje twarz

mrużę oczy pod jej siłą

ten rytm to cała ja

czuję ją czuję aż miło

2019

Kocham muzykę

za muzykę

za to jak ją

czuję

nie ważne czy

trąci plastikiem

i kto ją

wykonuje

jeżeli do mnie

przemawia

dogłębnie się

w nią wsłuchuję

bo ona wszystko

naprawia

dlatego jej

potrzebuję

2017

Chwilę jestem ładna

żeby stać się brzydka

chwilę mam tę głębię

która będzie płytka

chwilę jestem mądra

żeby głupią zostać

cóż nie mogę wszystkim

wymaganiom sprostać

/2017/

wolna
nieposkromiona

mimo łańcuchów
narzucanych

poległa

na nowo tworzona
dla przyszłych dni
wyczekanych

rośnij

siłą odwagi
niechaj cię nic
nie powstrzyma

człowiek
mały i słaby

wodzi za tobą oczyma

Na ławeczce siedzi pani
sama z ciężkimi myślami
zgarbione plecy
niemiłe rzeczy
spraw przykrych są oznakami

i tylko promyk dotyka
przez jej ramiona przemyka
słoneczne pocieszenie
na jej zamyślenie
gdy ona bezsilność przełyka

mokry ślad znaczy chusteczkę
złożone dłonie na laseczce
w nicość oczy wpatrzone
policzki zasmucone
starość i pani na ławeczce

Stworzona z miłości do piękna
w przeróżnych ornamentach
potrzebna bo wszechstronna
lecz nie na wszystko odporna

nie chce być rzeczą choć przecież
rzeczowe podejście człowiecze
stawia ją twardo pod ścianą
znienawidzoną kochaną

cierpliwość jej jak korniki
nie ugnie się przed nikim
gdyż głośno umie skrzypieć
ta szafa zwana życiem

Ten wiersz znalazłam prawie trzydzieści lat temu. Nie pamiętam gdzie i kiedy ale wiem, że wywarł na mnie tak silne wrażenie, że postanowiłam nauczyć się go na pamięć i tak już jest ze mną od tamtej pory :) Przypominam sobie go zawsze, gdy ktoś ma do mnie coś i wtedy sama do siebie mimowolnie się uśmiecham :))