Wiersze, strona 10

Nie myśl o szczęściu! Nie myśl o miłości!

Dla nas ten owoc nigdy nie dojrzewa,

My rwiemy inny z przeklętego drzewa,

Co daje wiedzę bytu i nicości.

My znać nie możem uniesień młodości,

Bo już w kolebce truciznę nam wlewa

Widmo haniebnej i krwawej przyszłości

I do snu pieśni straszliwe nam śpiewa.

Więc młodość nasza mija bezpowrotnie

Jak błyskawica wśród bezpłodnej burzy,

Serce się nasze wypali i znuży,

I nic nie zdoła podnieść go istotnie -

A gdy nie możem żyć i cierpieć dłużej...

To na wygnaniu giniemy samotnie.

1869

Potoki mają swe łoża -

I mają granice morza

Dla swojej fali -

I góry, co toną w niebie,

Mają kres dany dla siebie,

Nie pójdą dalej!

Lecz serce, serce człowieka,

Wciąż w nieskończoność ucieka

Przez łzy, tęsknoty, męczarnie,

I wierzy, że w swoim łonie

Przestrzeń i wieczność pochłonie

I niebo całe ogarnie.

13 grudzień 1871

Posyłam kwiaty - niech powiedzą one

To, czego usta nie mówią stęsknione!

Co w serca mego zostanie skrytości

Wiecznym oddźwiękiem żalu i miłości.

Posyłam kwiaty - niech kielichy skłonią

I prószą srebrną rosą jak łezkami,

Może uleci z ich najczystszą wonią

Wyraz drżącymi szeptany ustami,

Może go one ze sobą uniosą

I rzucą razem z woniami i rosą.

Szczęśliwe kwiaty! im wolno wyrazić

Wszystkie pragnienia i smutki, i trwogi;

Ich wonne słowa nie mogą obrazić

Dziewicy, choć jej upadną pod nogi;

Wzgardą im usta nie odpłacą skromne,

Najwyżej rzekną: "Słyszałam - zapomnę".

Szczęśliwe kwiaty! mogą patrzeć śmiele

I składać życzeń utajonych wiele,

I śnić o szczęściu jeden dzień słoneczny...

Zanim z tęsknoty uwiędną serdecznej.

[2 sierpień 1870]

Wyspa moich myśli
nigdy taka sama
raz ciepła słoneczna
raz deszczem zalana

potargana burzą
piorunem godzona
zalewana falą
lodowcem mrożona

ale też radosna
pod tęczą muzyki
w cieniu chwil spokojnych
cichną szloch i krzyki

a jej mały skrawek
co zawsze zielony
który wciąż się liczy
tobie przeznaczony

Lubię ten chłód
pełen świeżości
przez uchylone
okno się wkrada

przynosi głód
wspomnień z młodości
dla czasu łez
pewnie się nada

nostalgii łyk
głęboki oddech
pokory stan
uciszy łkanie

już smutek znikł
choć nie na dobre
powietrze pachnie
oczekiwaniem

Są emocje ubrane w magię
drżące ciepłe lepkie i nagie
nieodporne na różdżki dotknięcie
tak uległe pod każdym zaklęciem

wzlatające na szczyt wyobraźni
zmieniające potencjał baśni
mają wpływ na niejedną wenę
lecz ich magia ma swoją cenę

----------------------

~magia zawsze ma swoją cenę~ = zaczerpnięte
z serialu `Once upon a time`

ulotną myślą
muśnięciem słońca
wiatru oddechem
kroplą deszczu
liści szelestem
melodii brzmieniem

jestem