Wiersze, strona 1

Chwili zatrzymanie

wspomnień rozważanie

uczuć układanie

cuda

piękna gra na scenie

i prawdy złudzenie

krótkie rozmarzenie

ułuda

Mówię sobie

przestań

ale nie potrafię

łza po twarzy

spływa

łza uparcie

kapie

mówię sobie

odpuść

mówię

nie pamiętaj

ale łza wie lepiej

słona łza

nieświęta

Za horyzontem twoich myśli

jestem tam

w świecie o którym już nie myślisz

ciągle trwam

i starą pieśnią witam ranki

żegnam nów

pijąc wspomnienia z filiżanki

znikam znów

Już nie boisz się

o spokojny sen

dawno nie ma cię

blisko obok niej

słaby miraż ten

chwiejnej wiary twej

wspomnień nikły cień

po przeszłości złej

cienkiej nici puch

z pajęczyny szwów

przykrych zdań czy słów

spokój zmienny znów

wartościowych bzdur

z ust ciekawszych chór

dla niej chiński mur

i z plastiku Ken

W słowach nie dla mnie
siebie szukam
biuro myśli znalezionych
gdy drzwi otwarte
wejść nie sztuka
lecz wspiąć się
na wyższe poziomy
i pismem prośby
o pamięć wnosić
czekać na rozpatrzenie
przypomnień wstecznych
dorzucić grosik
aby na nowo być w cenie

Ułożona równiutko 

na życia półkach

jak szczotka i kubek

lusterko szkatułka

kurzę się

twoim rozpychaniem

powietrze gęstnieje

drobinki drżą lekko

nie wiem co się dzieje

budzę się

przestawiasz i zrzucasz

zmienny w swej stałości

burzysz mój porządek

powrót do przeszłości

męczy mnie

Jeśli nie mogę serca otworzyć

niech zginą słowa w ciemnej otchłani

niech nie nawraca niech się nie mnoży

to co upiększa i to co rani

niech mnie nie kusi tkliwym ust drżeniem

wyznanie które kłamstw niewolnikiem

niechaj mnie złości nie gryzie plemię

dziś obojętność mym przewodnikiem

Czasem przypominać sobie

jest nieprzyjemnie

że wszystko było jest i będzie

ważniejsze ode mnie