Powyższa strona może zawierać treści erotyczne, wulgarne lub obraźliwe, przeznaczone wyłącznie dla osób pełnoletnich.
Czy jesteś osobą pełnoletnią i chcesz świadomie i dobrowolnie zapoznać się z treścią powyższej strony?
- wybór tej opcji spowoduje opuszczenie strony.
- wybór tej opcji spowoduje przejście do strony i kolejne ostrzeżenia w wypadku podobnych stron.
- wybór tej opcji spowoduje zapamiętanie Twojej zgody dla innych stron i nie będziesz otrzymywać tego ostrzeżenia.
moja wyspa myśli
Stworzona z miłości do piękna
w przeróżnych ornamentach
potrzebna bo wszechstronna
lecz nie na wszystko odporna
nie chce być rzeczą choć przecież
rzeczowe podejście człowiecze
stawia ją twardo pod ścianą
znienawidzoną kochaną
cierpliwość jej jak korniki
nie ugnie się przed nikim
gdyż głośno umie skrzypieć
ta szafa zwana życiem
Ten wiersz znalazłam prawie trzydzieści lat temu. Nie pamiętam gdzie i kiedy ale wiem, że wywarł na mnie tak silne wrażenie, że postanowiłam nauczyć się go na pamięć i tak już jest ze mną od tamtej pory :) Przypominam sobie go zawsze, gdy ktoś ma do mnie coś i wtedy sama do siebie mimowolnie się uśmiecham :))
1
Gdy, z wiosną życia, duch Artysta
Poi się jej tchem jak motyle,
Wolno mu mówić tylko tyle:
"Ziemia - jest krągła - jest kulista!"
2
Lecz gdy późniejszych chłodów dreszcze
Drzewem wzruszą, i kwiatki zlecą,
Wtedy dodawać trzeba jeszcze:
"U biegunów - spłaszczona - nieco..."
3
Ponad wszystkie wasze uroki,
Ty! Poezjo, i ty, Wymowo,
Jeden - wiecznie będzie wysoki:
**************************
Odpowiednie dać rzeczy - słowo!
Daj mi wstążkę błękitną - oddam ci ją
Bez opóźnienia...
Albo daj mi cień twój z giętką twą szyją:
- Nie! nie chcę cienia.
Cień zmieni się, gdy ku mnie skiniesz ręką,
Bo on nie kłamie!
Nic od ciebie nie chcę, śliczna panienko,
Usuwam ramię...
Bywałem ja od Boga nagrodzony
Rzeczą mniej wielką:
Spadłym listkiem, do szyby przyklejonym,
Deszczu kropelką.
1
Nikt nie zna dróg do potomności,
Jedno - po samodzielnych bojach;
Wszakże w Świątyni jej nie gości
W tych, które on wybrał, pokojach.
2
Ni swoimi wstępuje drzwiami,
Lecz które jemu odemknięto -
A co? w życiu było skrzydłami,
Nieraz w dziejach jest ledwo piętą!
3
Rozwrzaskliwe czasów przechwałki,
Co, mniemałbyś, że są trąb graniem? -
To padające w urnę gałki...
Gdy cisza jest głosów - zbieraniem.
Jak niewiele jest ludzi i jak nie ma prawie
Pragnących się objawić!... - Przechodzą - przechodzą
Odpychają się, tańcząc z sobą lub w zabawie
Poufnej, kłamią płynnie, serdecznie się zwodzą:
Ni współcześni, ni bliscy, ani sobie znani,
Ręce imając, śliniąc się szczelnym uściskiem.
Głębia pomiędzy nimi wre i oceani,
A na jej pianach - oni; bliscy czym?...nazwiskiem!
Świat zaś mówi: "To - swoi, to - kółko domowe,
To - nasi!" - szczerzej Niebo łączy lazurowe
Tysiąc ludów, co rżną się przez wieki, bo szczerzej
Z każdego aby jeden w spólne Niebo wierzy.
- Oni zaś tańczą: łonem zbliżeni do łona,
Polarnie nieświadomi siebie i osobni;
Dość, że nad nimi jedna lampa zapalona
I moda jedna wszystkich wzajemnie podobni.
- "To nasi!" - Mapę-życia gdyby kto z wysoka
Kreślił jak mapę-globu?... góry i pustynie
Przeniosłyby się w krótkie jedno mgnienie oka,
Ocean by zaś przepadł, gdzie łza drobna płynie!