Cyprian Kamil Norwid "KÓŁKO"

Jak niewiele jest ludzi i jak nie ma prawie

Pragnących się objawić!... - Przechodzą - przechodzą

Odpychają się, tańcząc z sobą lub w zabawie

Poufnej, kłamią płynnie, serdecznie się zwodzą:

Ni współcześni, ni bliscy, ani sobie znani, 

Ręce imając, śliniąc się szczelnym uściskiem.

Głębia pomiędzy nimi wre i oceani,

A na jej pianach - oni; bliscy czym?...nazwiskiem!

Świat zaś mówi: "To - swoi, to - kółko domowe,

To - nasi!" - szczerzej Niebo łączy lazurowe

Tysiąc ludów, co rżną się przez wieki, bo szczerzej

Z każdego aby jeden w spólne Niebo wierzy.

- Oni zaś tańczą: łonem zbliżeni do łona,

Polarnie nieświadomi siebie i osobni;

Dość, że nad nimi jedna lampa zapalona

I moda jedna wszystkich wzajemnie podobni.

- "To nasi!" - Mapę-życia gdyby kto z wysoka

Kreślił jak mapę-globu?... góry i pustynie

Przeniosłyby się w krótkie jedno mgnienie oka,

Ocean by zaś przepadł, gdzie łza drobna płynie!