09 grudnia 2021, 14:01
Poznaliśmy siebie choć wcale nie znając
zapomnieliśmy pytać w duchu udawając
że zbyt wiele wiemy nie wiedząc nic wcale
chowając po kątach wszystkie swoje żale
i wiedzą w niewiedzy dumnie czoło nosząc
gdy w skrytości ducha oczy łzami rosząc
odstępując opcji na miłe zbliżenie
puściliśmy przodem rozczarowań cienie
a te zamiast zbliżać oddalały jeno
za boga wciąż mając chłodu smak i ciemność
więc nim nam rozumem wstrząsną prawda z szansą
pozwolimy słońcu umierać i gasnąć