OBCY

Poznaliśmy siebie choć wcale nie znając

zapomnieliśmy pytać w duchu udawając

że zbyt wiele wiemy nie wiedząc nic wcale

chowając  po kątach wszystkie swoje żale

i wiedzą w niewiedzy dumnie czoło nosząc

gdy w skrytości ducha oczy łzami rosząc

odstępując opcji na miłe zbliżenie

puściliśmy przodem rozczarowań cienie

a te zamiast zbliżać oddalały jeno

za boga wciąż mając chłodu smak i ciemność

więc nim nam  rozumem wstrząsną prawda z szansą

pozwolimy słońcu umierać i gasnąć