Może nawet sól jest lepsza od złota -
bo złoto dzieli a sól łączy
***
uśmiech jest najprawdziwszym
kiedy jednocześnie uśmiechają się oczy
***
Ubogi to ten co ma i z nikim się nie dzieli
***
można odejść na zawsze
by stale być blisko
***
nadzieja uczy czekać pomalutku
***
kocha się nie za cokolwiek ale pomimo wszystko
kocha się za nic
***
Skarżymy się nieraz że jesteśmy samotni
niekochani nikt nie przysłał nam życzeń
ważniejsze jednak czy my kogoś kochamy
***
każde małżeństwo przypomina trzy zakony:
na początku Franciszkanów - radosnych zapatrzonych w przyrodę
z czasem mocnych w słowach i argumentowaniu - Dominikanów
po latach już tylko Kamedułów - przestrzegających reguły milczenia
***
powołaniem poezji jest ocalać wartosci
najważniejsze i podeptane
***
zło jest romantyczne a dobro zwyczajne
***
wiersze ocalają to co podeptane
w dobie komputerów i techniki objawiąją się jako coś ludzkiego
serdecznego co nie jest zatrute nienawiścią złością sporami
wnoszą ład i harmonię odkażają dzisiejszą rzeczywistość
***
jeżli kochasz czas zawsze odnajdziesz nie mając ani chwili
***
spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
***
można milczeć i milczeniem kogoś ranić
***
wierzyć - to znaczy nawet nie pytać
jak długo jeszcze mamy iść po ciemku