AFORYZMY KS. JANA TWARDOWSKIEGO

Może nawet sól jest lepsza od złota -

bo złoto dzieli a sól łączy

***

uśmiech jest najprawdziwszym

kiedy jednocześnie uśmiechają się oczy

***

Ubogi to ten co ma i z nikim się nie dzieli

***

można odejść na zawsze

by stale być blisko

***

nadzieja uczy czekać pomalutku

***

kocha się nie za cokolwiek ale pomimo wszystko

kocha się za nic

***

Skarżymy się nieraz że jesteśmy samotni

niekochani nikt nie przysłał nam życzeń

ważniejsze jednak czy my kogoś kochamy

***

każde małżeństwo przypomina trzy zakony:

na początku Franciszkanów - radosnych zapatrzonych w przyrodę

z czasem mocnych w słowach i argumentowaniu - Dominikanów

po latach już tylko Kamedułów - przestrzegających reguły milczenia

***

powołaniem poezji jest ocalać wartosci

najważniejsze i podeptane

***

zło jest romantyczne a dobro zwyczajne

***

wiersze ocalają to co podeptane

w dobie komputerów i techniki objawiąją się jako coś ludzkiego

serdecznego co nie jest zatrute nienawiścią złością sporami

wnoszą ład i harmonię odkażają dzisiejszą rzeczywistość

***

jeżli kochasz czas zawsze odnajdziesz nie mając ani chwili

***

spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą

***

można milczeć i milczeniem kogoś ranić

***

wierzyć - to znaczy nawet nie pytać

jak długo jeszcze mamy iść po ciemku