ONEGDAJ

Nie pozwalałeś jej płakać

nie chciałeś by się żaliła

miała być właśnie taka

silna i mądra inna

lubiłeś jej opowiadać

historie ze swego życia

mogłeś bez końca gadać

o tym co słychać gdzie słychać

pewny że jest ci oddana

dostępna we dnie i w nocy

otwarta bo zakochana

wyznaniem mydliłeś oczy

lecz kiedy w końcu przejrzała

gdy ty milczenie jej słałeś

cichutko się oddalała

po czasie prawdę poznałeś

być może takiej nie spotkasz

ciepłej cierpliwej jowialnej

jabłko się psuło od środka

wciąż powiększałeś tę ranę

nigdy nie chciała cię stracić

chociaż cię nigdy nie miała

o przyjaźń mogłeś zawalczyć

kolejna szansa zaspała